"... ταλαντεύτηκα χρόνια ολόκληρα ανάμεσα σε δύο έρωτες (μερικές φορές ταυτόχρονους, αν και, το ομολογώ, γεμάτη ενοχές). Ο ένας, καίτοι με εκμεταλλευόταν και δεν ήταν πάντα σωστός μαζί μου, μου παρείχε προστασία, μ’ έκανε να αισθάνομαι μέρος του κόσμου του, ήταν έτοιμος να με βοηθήσει όταν είχα ανάγκη, και μου επέτρεπε να νιώθω διαφορετική από τις γειτόνισσές μου. Ο άλλος, ρομαντικός, λυρικός, φτωχός αλλά αξιοπρεπής, με τα μαλλιά του στον αέρα και το βλέμμα στο άπειρο. Ο ένας μου πρόσφερε ένα σίγουρο αύριο κι ο άλλος ένα παραδείσιο μέλλον. Καταλαβαίνετε; Είχα συνδέσει τα ασύνδετα. τα είχα όλα".

Αν και θα μπορούσε να φανεί χρήσιμο σε συναδέλφους και επίδοξους ψυχοθεραπευτές, αυτό εδώ δεν είναι ένα βιβλίο για ειδικούς. Η φιλοδοξία μου ήταν να συνδυάσω -όπως ο Γιάλομ που θαυμάζω- τα δύο πράγματα με τα οποία ασχολούμαι όλη μου τη ζωή: την ψυχοθεραπεία και το γράψιμο. Ελπίζω, λοιπόν, και εύχομαι, ακόμη και οι αναγνώστες που δεν έχουν καμία σχέση με τα επαγγέλματα Ψ, να μπορέσουν ν’ απολαύσουν αυτές τις διηγήσεις με τον έντονο και γόνιμο τρόπο των παιδιών που περιμένουν από τους γονείς τους να τους πουν ένα παραμύθι, για να διαποτιστούν από λέξεις και εικόνες που θα τα βοηθήσουν να εμπλουτίσουν την πραγματικότητά τους. Μακάρι να γίνει έτσι.